ಶುಭಾಶಯಗಳೊಂದಿಗೆ..

ಕೆಲವಾರು ಸಂವತ್ಸರಗಳ ಹಿಂದೆ ಜೂನ್ ೧೬ ರಂದು  ನಮ್ಮ ಮನೆಗೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಪಾಪು ಬಂದಿತ್ತು . ಆ ಪುಟ್ಟ ಪಾಪುವಿನ ೧೬ ನೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ ಇವತ್ತು ( ದೊಡ್ಡವನಾದರೂ ನನಗಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ತಮ್ಮ..). ಅವನಿಗೆ ಶುಭಾಶಯ ಕೋರುವ ಸಲುವಾಗಿ ಈ ಲೇಖನ..                                           

೧೯೯೯ ರ ಜೂನ್ ತಿಂಗಳು. ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ ನಾನು ಆಗ.ಮಳೆಗಾಲ ಆಗಲೇ ಕಾಲಿಟ್ಟಿತ್ತು ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ.ರಸ್ತೆಗಳೆಲ್ಲ ಕೆಸರುಮಯ. ಹಳ್ಳ ಗುಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ನೀರು.ಅವತ್ತೊಂದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದಾಗ "ನಿಂಗೆ ತಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಕಣೇ" ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದರು."ನನ್ನೂ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಪಾಪು ನೋಡೋಕೆ" ಅಂದಿದ್ದೆ ಅಪ್ಪಂಗೆ. "ಬೇಡ ಕಣೇ ಮಳೆ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆ.ನೀನು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗು. ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬಂದ್ರಾಯ್ತು" ಅಂದರು ಅಪ್ಪ.

ನಿನಗೊಂದು ಉಡುಗೊರೆ ಇದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಏನು? ಹೇಗಿದೆ ? ಅಂತ ನೋಡೋಕೆ ಬಿಡದೆ ಇದ್ದಾಗ , ನೋಡ್ಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಕುತೂಹಲ, ಯಾವಾಗ ನೋಡ್ತಿನೋ ? ಅನ್ನೋ ಹಪಹಪಿ ಎಲ್ಲಾ ಇರುತ್ತಲ್ಲಾ  ಹಾಗೆ ಆಗಿತ್ತು ನಂಗೆ. ತಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿದಾನೆ ಅಂತಿದಾರೆ ಆದ್ರೆ  ತೋರಿಸ್ತಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇಜಾರಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಈ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದೆ.(ನಮ್ಮ ಟೀಚರ್ ಗೂ ಸಹ ಹೇಳಿದ್ದೆ..) . ಅದೇ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಊಟದ ಘಂಟೆ ಬಾರಿಸಿತು. 

 

ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಒಬ್ಬಳು ರೆಜಿನಾ ಅಂತ.ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕೇಳಿದಳು "ಯಾವ ಆಸ್ಪತ್ರೇಲಿ ಇದ್ದಾರೆ ಗೊತ್ತಾ" ಅಂತ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲ ಮಾತಾಡ್ಕೊಳೋದು  ಕೇಳಿದ್ದ ನಾನು "ಗವರ್ನಮೆಂಟ್ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ಅಂತೆ" ಅಂದಿದ್ದೆ . ಅಷ್ಟೇ! ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರ ಬಾ ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಅವಳ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡೆಯಲ್ಲಿ ತೂರಿಕೊಂಡು ಬಟ್ಟೆ ಎಲ್ಲ ತೋಯಿಸಿಕೊಂಡು ಅಂತೂ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ತಲುಪಿಕೊಂಡೆವು.ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಅಂತ ಹುಡುಕುವುದು.! ಆದರೆ ಅದು ನಮಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಏನೋ ತರಲು ಹೊರಬಂದ ಅಪ್ಪ,ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ "ನೀವಿಬ್ರು ಹೇಗೆ ಬಂದ್ರಿ" ಅಂತ ಕೇಳಿ ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. 

ಒಳಗೆ ಹೋದ ನಾನು ಮೊದಲು ನೋಡಿದ್ದು ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಅಮ್ಮನನ್ನು. ಅವಳಿಗೂ, ನಾನು ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿರದೇ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು.ನಾನೆಷ್ಟು ಎತ್ತರವಾಗಿದ್ದೆ ಎಂದರೆ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಮಗು ಕಾಣುತ್ತಲೇ  ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನೋಡಲು ಹೇಳಿದರು. ಹೇಗಿತ್ತು ಮಗು ಅದೇನೂ ನೆನಪಿಲ್ಲ ನನಗೆ. ಆದರೆ ಅದರ  ಪುಟ್ಟ ಕೈ ಮಾತ್ರ ಸುತ್ತಿದ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿತ್ತು.ಮೃದುವಾದ ಕೈ. ಚಿಕ್ಕಚಿಕ್ಕ ಬೆರಳುಗಳು.ಮೆತ್ತಗಿನ ಉಗುರುಗಳು. ಅದರ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಾಗ ಆ ಮಗು ಕೂಡ ನನ್ನ ಬೆರಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಒಂದು ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ಅದರ  ಕೈಗೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ನೆನಪಿದೆ.ಇದು ನನ್ನ ತಮ್ಮನನ್ನ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ್ದು ನಾನು. 

ಶಾಲೆಗೆ ತಡವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು,ಅಮ್ಮನಿಗೆ ನಾಳೆ ಬರುತ್ತೇವೆ ನೋಡಲು ಎಂದೆ. ಅಮ್ಮ "ನಾವು ಇವತ್ತು ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿದೀವಿ. ನೀನು ನಾಳೆ ಬರಬೇಡ. ಶನಿವಾರ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ರಜಾ ಇರುತ್ತದೆಯಲ್ಲ, ಆಗ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಬರುವೆಯಂತೆ" ಎಂದಿದ್ದಳು. ಸರಿ ಎಂದು ಹೊರಟು  ಶಾಲೆ ತಲುಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವು ನಾವು. ಶನಿವಾರ ಬಂದ  ತಕ್ಷಣ ಅಪ್ಪ ,ನಾನು ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆವು ೫:೩೦ ಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ದುರ್ಗಾಂಬಿಕ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ. ಬಿಳಿ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ತಮ್ಮ ಮಲಗಿರುತ್ತಿದ್ದ.ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಟ ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.ಪ್ರತಿ ವಾರವೂ ಹಾಗೇ ಕಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು.ಅವನ ಹೆಸರು ಇಡುವಾಗ ನಾನು ಹಟ  ಮಾಡಿದ್ದೆ ಸ್ವರೂಪ್ ಅಂತಾನೆ ಇಡಬೇಕು ಅಂತ. ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಚಂದದ ಹೆಸರು ಹುಡುಕಿದ್ದರು ಆದರೂ ನನ್ನ ಮಾತು ನಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಹಟ  ಮಾಡಿ ಸ್ವರೂಪ್ ಅಂತ ಹೆಸರಿಡಿಸಿದೆ. 

ನಡೆಯಲು ಕಲಿತ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದ.ಒಂದು ದಿನ ಯಾವುದೋ ಹಕ್ಕಿ ಹಾರುವುದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಅವನು ಬಂದಿದ್ದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿತು.ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಲು ಪ್ರಾರಂಬಿಸಿದ. ನನಗೆ ಭಯ, ಸಿಟ್ಟು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಂತು. "ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬಾ ಅಂತ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ನಾ ನಿಂಗೆ" ಅಂತ ಬೈದು ಅಂತ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಮುಳ್ಳು! ಪುಟ್ಟ ಪಾದಕ್ಕೆ ಆಳವಾಗಿ ಹೊಕ್ಕಿತ್ತು . ನಾವು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಹೊರ ತೆಗೆಯಲಾಗದೆ ಕೊನೆಗೆ ಡಾಕ್ಟರ್  ಹತ್ರ ಕರೆದುಕೊಂಡು  ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು.ಅವತ್ತು ಒಂದು ದಿನ ನಡೆಯಲಾಗದೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ.!

ಎಷ್ಟೋ ಜಗಳ ಗಳು ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯೆ. ದಿನಾ ಕಚ್ಚಾಟ. ಏನಾದರೂ,"ನೀನು ದೊಡ್ಡವಳು ಸುಮ್ನಿರು" ಅಂತಿದ್ರು.ನಂಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಬೇಗ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದರೆ ಉಳಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಆಟ ಆಡಬಹುದು ಅಂತ.ಇವಾಗ್ಲೂ "ಅಕ್ಕ ನನ್ನ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಬೈಂಡ್ ಹಾಕಿ ಕೊಡು, ಹೆಸರು ಬರೆದು ಕೊಡು,ಅಕ್ಕ ಬಾರೆ ಕರ್ಜಿ  ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನೋಕೆ ಹೋಗೋಣ, ಬೈಕ್ ಅಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಗೆ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ ಬಾ" ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾನೆ. "ಯಾವತ್ತು ಮನೆಗೆ ಬರ್ತೀಯ .?ನಂಗೆ ಆ ಮೂವಿ ತಗೊಂಡು ಬಾ. pen drive ತಗೊಂಡು ಬಾ" ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.ಮನೆಗೆ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಚೀಲವನ್ನೆಲ್ಲ ಕೆದಕಿ ನನಗೇನು ತಂದಿದೀಯ ಅಂತ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ. 

 

                                              

ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ತಮ್ಮ ನನಗಿಂತ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ.ಅವನ ಜೊತೆಗಿನ ನೆನಪುಗಳು ಬರೆದು ಮುಗಿಯದ ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹಾರೈಕೆಗಳು. 

 
ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ವರೂಪ್,

ಇವತ್ತು ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ. ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬದ ಹಾರ್ದಿಕ ಶುಭಾಷಯಗಳು.ನಿನ್ನೆಲ್ಲ ಕನಸುಗಳು ಸಾಕಾರಗೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಾ...

                             


ಶುಭಾಶಯಗಳೊಂದಿಗೆ ,
ಸುಚೇತ..